Wzmiankowane w 1306 roku, rozbudowywane w latach 1332 - 1339 przez Krzyżaków. Częściowo zniszczone w wojnach szwedzkich, jeszcze w XVIII wieku posiadały dwie bramy. Obiegały miasto półkolem od północnego - wschodu i południa, a po stronie zachodniej wieńczyły wysoką skarpę nadrzeczną. Murowane z cegły o układzie gotyckim, na fundamencie kamiennym, są obecnie wtopione fragmentami w budynki mieszkalne i gospodarcze. Największy element murów zachował się w otoczeniu zespołu przyklasztornego dominikanów.