Urodzona w Brześciu Kujawskim, gdzie mieszka do dziś.
Współzałożycielka Kujawsko-Pomorskiego Związku Literatów we Włocławku i jego Wiceprezes. Prozatorka, poetka.
Autorka cyklu biograficznego pt. "Wielcy Małych Ojczyzn". Jest to sześć tomów po kolei składających się w wyraz "Kujawy". Pierwszy tom został wydany w 2005 roku pt. Leon Stankiewicz". W 2009 roku ukazała się jej książka ,,Głos z wygnania czyli życie i praca Feliksa Rembiałkowskiego”.
 W swoim dorobku ma również wydane dwa scenariusze napisane do książek Jarosława Wojciechowskiego pod tytułem "Słabeusz" i "Piktogramy".
Redaktor wielu tomików poetyckich.
Dużo tworzy. W chwili obecnej pracuje nad zbiorową pracą wraz z Marianem Kustra i Marcinem Słowińskim pt. "Wielka Monografia Kujaw".
Jest współpomysłodawcą i wspólrealiozatorem przygotowanego do druku Czasopisma Artystyczno-Literackiego "agorD", wydawany przy Kujawsko-Pomorskim Związku Literatów we Włocławku, którego również jest redaktorem.
 Propagatorka kultury na terenie Kujaw, szczególnie wśród młodzieży. Uczestniczka i autorka wielu spotkań i prelekcji w szkołach podstawowych, gimnazjach, technikach i liceach. Współorganizatorka wielu spotkań autorskich i wieczorów poetyckich.
 Jest też Przewodniczącą Towarzystwa Kulturalnego w Brześciu Kujawskim, którego zadaniem statutowym również jest propagowanie kultury. Czyni to wraz z innymi członkami Towarzystwa.
Miłośniczka regionu Kujaw pragnąca jak najwięcej uczynić dla swej małej ojczyzny.

Krystian Medard Czerwiński

Urodzony w Brześciu Kujawskim 28.05.1938 jako Krystian Medard Czerwiński. Debiut poetycki 1961. Debiut książkowy 1968 („Stemplowanie siwych koni”, opowiadania, LSW). Publikacje prozy i poezji w różnych czasopismach. 1958 wraz z grupą młodych włocławskich pasjonatów literatury był współorganizatorem Grupy Literackiej.
W roku 1963 opuszcza Włocławek w poszukiwaniu pracy. Od 1979 publikacje głównie w „drugim obiegu”. Do „stanu wojennego” pisze w redakcji solidarnościowego czasopisma „Wolne Związki” w Bydgoszczy (wiersze, felietony, artykuły). 1981 w Almanachu Poezji Odnowy, (konspiracyjne Wyd. im. Nila-Fieldorfa, W-wa) wraz z min. Czesławem Miłoszem i Bertoltem Brechtem.
1988 emigracja do Niemiec; ciężkie schorzenie serca i operacja, obywatelstwo niemieckie bez zrzeczenia się obywatelstwa polskiego.
Od 1988 publikacje (poezja, esej, proza, tłumaczenia z języka niemieckiego) pod nazwiskiem matki Manteuffel w czasopismach literackich w Niemczech i w Polsce, w prasie polonijnej w Wiedniu, Paryżu, Wilnie i w Nowym Jorku. 2005 zbiór wierszy w języku niemieckim w wydawnictwie „Wort-und-Mensch”, Köln „Gedichte aus den Scheidewegen” (ujęte przez Deutsches Polen Institut w Darmstadt w dziale „Poezji Polskiej w niemieckim przekładzie”, oraz w tomie V. Nationalbibliothek der Deutschsprachigen Gedichten).
W roku 2002 zaproszony do Warszawy z okazji „Światowego Dnia Poezji”. Od tego czasu także powrót na łamy polskiej prasy literackiej. Liczne nagrody literackie. W roku 2005 Biblioteka Miejska we Włocławku wydała z inicjatywy władz rodzinnego Brześcia Kujawskiego epistolarną opowieść emigracyjną „Listy do Kamy”. 2008 w tej samej edycji i inicjatywy zbiór (eseje i wiersze) „Zaklęcia” oraz wydany przez ZO ZLP w Bydgoszczy zbiór „Słone chabry. Comédie larmoyante”. We wszystkich zbiorach i publikacjach w kraju i zagranicą
Podkreśla swój związek z Brześciem Kujawskim i z Ziemią Kujawską.
Mieszka w Niemczech (Lenningen, Wyżyna Szwabska) i w Polsce (Ciechocinek). Członek ZLP i SAP.

 Leon Dębowski

Urodził sie w 1915 r. w Redczu Krukowym. Ukończył szkołę powszechną w Dębiu Kujawskim, a następnie Gimnazjum im. Piusa X we Wrocławiu, gdzie w 1937 r. otrzymał świadectwo maturalne. Tego samego roku rozpoczął studia w Wyższym Seminarium Duchowym we Włocławku, przerwane wybuchem II wojny. Kontynuował naukę w latach 1940-41 w seminarium ksieży pllatonów, a następnie u księży jezuitów w Warszawie. W 1944 r. przyjął świecenia kapłanne. Do diecezji włocławskiej wrócił w 1945 r. Pracował jako wikariusz w Kole i Kaliszu, w latach 1948-56 był prefektem w Lipnie, w latach 1965-74 r. rektorem Wyższego Seminarium Duchowego we Włocławku. Po złożeniu rezygnacji z tej funkcji pracował w Kaliszu. W 1974 r. mianowany został kapłanem papieskim. Zmarł w 1991 r. pochowany został w Kaliszu.

Artysta urodził się 01.10.1959 r. w Brześciu Kujawskim. Z wykształcenia ekonomista. Od trzydziestu lat uprawia malarstwo sztalugowe i rysunek. W 2004 r. został przyjęty do Związku Polskich Artystów Plastyków (Okręg Toruński). Ma na koncie 36 wystaw indywidualnych, między innymi w Warszawie, Toruniu, Koszalinie, Słupsku, Włocławku, Ciechocinku, Lubaniu Śląskim oraz zagranicznych w Chicago, Detroit i Paryżu. Brał udział w około 80. wystawach zbiorowych oraz 9. plenerach malarskich regionalnych i ogólnopolskich. W 2010 r. odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi za działalność społeczno - artystyczną. Andrzej Fronczak prezentuje malarstwo sztalugowe oraz prace na papierze wykonane techniką własną. W rodzinnym mieście prezentował swoje prace w maju 2010 roku, a we wrześniu 2011 roku w Galerii Sztuk Plastycznych we Włocławku otwarto wystawę Jego prac p.n. ,,Zapisy C.D."

Urodził się w 1884 r. w majątku Psarskie koło Śremu, gdzie uczęszczał do szkól. Usunięto go z gimnazjum za czytanie ,,Pana Tadeusza”. Przeniósł sie do Lwowa, gdzie zdał maturę. Studiował rolnictwo na UJ w Krakowie, Lipsku i Berlinie. Po studiach rozpoczął gospodarowanie w majątku Sokołowo. Majątek ten był wzorowo prowadzony. W latach trzydziestych podczas wizytowania przez prezydenta Ignacego Mościckiego pokazany został jako przykład znakomicie prowadzonego gospodarstwa. Kazimierz Grodzicki wybudował na terenie swojego majątku nowoczesną cegielnię ,,Rumaki”. Był działaczem społecznym i partyjnym, działał w partii konserwatywnej i BBWR. W 1939 r. został aresztowany przez Niemców. Podczas wojny był administratorem majątków koło Warszawy, po wojnie pracował na Dolnym Śląsku. Nigdy nie powrócił do Sokołowa. Zmarł w 1955 r. we Wrocławiu.

Józef Skonieczny „Skuniok” urodził się 6.03.1952 w Kętrzynie.
 Od 4 roku życia mieszka w Brześciu Kujawskim. Jak sam powiedział kocha nasze miasteczko bo je czuje i zna każdy kamień Brzeskiego bruku.
Człowiek obdarzony wieloma talentami samouk malarz, rzeźbiarz.
W swoim życiu kieruje się kilkoma mottami. Jedno z nich to „nie wszystek umrę” . Twórca mówi , że wiele w swoim życiu nabroił i teraz  swoją pracą chce zatrzeć to złe wspomnienie i pozostawić po sobie coś dobrego
Te dobre rzeczy, które pan Józef chce pozostawić po sobie można  zobaczyć niemal w każdym zakątku Brześcia i w wielu placówkach na jego terenie. To właśnie dla Brześcia stworzył cykl rzeźb historycznych, projekt dzwonnicy kościelnej, projekt kaplicy cmentarnej. Jego prace plastyczne zdobią szkoły i przedszkola z terenu gminy oraz Brzeskie Centrum Kultury, w którym prowadzi zajęcia koła plastycznego „Akwarelka”.
 Zaproponował kolorystykę i wystrój urzędu miejskiego w Brześciu Kujawskim. Należy do komitetu budowy pomnika Władysława Łokietka, gdzie ma znaczące zdanie. To właśnie pan Józef dekoruje na święta Bożego Narodzenia nasze miasto.
Dlaczego to robi bezinteresownie? Odpowiada krótko „bo kocham ludzi, nie boję się ich kochać i tego samego przez swoją pracę chce nauczyć tych, z  którymi przychodzi mi współpracować.”
Jego bezinteresowna praca pomogła mu wyjść z nałogu alkoholowego. Na swojej drodze spotkał człowieka, który w niego uwierzył i który dał mu pracę. Dyrektor Zakładu Usług Komunalnych Waldemar Kamiński zaproponował mu udział w przygotowaniach miasta do 750-lecia. I tak zaczęła się praca „Skunioka” na rzecz Brześcia. To właśnie pan Kamiński stworzył mu miejsce, małe pomieszczenie w stolarni, w którym znalazł -azyl, gdzie mógł schować się przed światem i tworzyć.
Pan Józef robi dużo bo lubi to robić i cieszy się, ze ludziom podoba się to co robi. Nigdy nie tworzył dla zaszczytów ale maluje i rzeźbi z potrzeby serca.
Najbardziej cieszy go to, że na swojej drodze napotkał osoby, które pozwalają mu się realizować i pozostawiają mu wolność w podejmowaniu decyzji. Tak było w przypadku prac na rzecz Szkoły Podstawowej nr 2 . Jak sam stwierdził „otrzymałem od pracowników szkoły wiele serca i śmiało mogę nazwać ich swoimi przyjaciółmi”. Tak samo nazywa pracowników Brzeskiego Centrum Kultury.
Cechy charakteru: upór, bezinteresowność, wrażliwość
U ludzi najbardziej drażni go obłuda.
Najbardziej dotyka go krzywda dzieci
Ulubiona pora roku – wiosna
Ulubiona pora dnia – rano, jak stwierdził nie jest typowym artysta tworzącym nocą, najlepiej i najwięcej udaje mu się zrobić bardzo wcześnie rano.
Pan Skonieczny miał wystawę swoich prac w „Galerii „Na piętrze” w Brzeskim Centrum Kultury oraz w Goreniu. Namalował wiele obrazów na aukcje charytatywne.
Prace dzieci z Pracowni Plastycznej „Akwarelka” otrzymują wiele nagród na konkursach ogólnopolskich i regionalnych.
Myślę, że możemy cieszyć się z tego, że mieszka u nas ktoś taki.